ژوئن ۲۰۱۹/ خرداد ۱۳۹۸، در شهر باستانی مودیکا، بر ستیغ صخره ها و در دره جاری شهر، در سایه کاج ها و کاکتوس ها، بر سنگفرش رومن خیابان ها و در چهارچوب پنجره های گشوده تحسین گر، عطر شرجی مدیترانه و طعم گس و مقدس زیتون های چهارصد ساله با نام زیبای زن ایرانی در هم می آمیزد. همه جا، نجواگون و رسا، نام تو را تکرار می کنند. گسترده می شوی در گستره همه زمان ها، در برابر دیدگانی از مردمان همه جا. سخن از جهانی خواهد بود ناخوانده و مکتوم. سخن از مادران درد و عروسان شادی، دختران نجابت و شاهزادگان زیبایی، سخن از جنگ و صلح و سرسختی و سخاوت، حدیث دوگانه رفتن و ماندن، سخن از تمام خوبی ها، سخن از سرزمین شاهزاده خانم های هزار و یکشب خواهد بود. نام زن ایرانی به قدرت و ایمان و زیبایی و غرور برده خواهد شد.
اول ژوئن ۲۰۱۹، ناقوس کلیسای سان جورجیو می نوازد و زمان در ساعت قلعه قدیمی مودیکا متوقف می شود. همه چیز مهیاست برای روایت «زن ایرانی به روایت زن ایرانی». سالن تئاتر گاریبالدی، برای صلح و آشتی، انتظار نام تو را می کشد.